Wykaz jednostek chorobowych, w których lecznicza marihuana wykazuje pozytywne działanie jest obszerny. Szansę na skuteczne leczenie i uśmierzenie dolegliwości mają pacjenci poniższych chorób:
1. Ból różnego pochodzenia
2. Ból głowy, migrena
3. Padaczka
4. Choroba Alzheimera
5. Choroba Parkinsona
6. Autyzm
7. Epilepsja
8. Stwardnienie rozsiane
9. Zaburzenia apetytu
10. Anoreksja
11. Bulimia
12. Nerwica
13. Nudności i wymioty (m.in. spowodowane chemioterapią)
14. Bezsenność
15. Jaskra
16. Depresja
17. Niepokój i lęk
18. Zespół stresu pourazowego
19. Zespół przewlekłego zmęczenia
20. Endometrioza
21. Menopauza
22. Wysypka
23. Egzema
24. Łuszczyca
25. Świąd
26. Astma
27. Cukrzyca
28. Nadciśnienie tętnicze
29. Borelioza
30. Wyniszczenie organizmu po przebiegu HIV/AIDS
Chociaż występowanie poważnych skutków ubocznych jest rzadkie, istnieją potencjalne objawy niepożądane, takie jak senność, zmęczenie, suchość w ustach, niepokój i zaburzenia funkcji poznawczych. Niemniej jednak, zwykle nie wpływają one na decyzję pacjenta o zakończeniu terapii.
Nie odnotowano żadnych zgonów bezpośrednio związanych z przedawkowaniem konopi.
Powodem tego jest brak receptorów kannabinoidowych w regionach mózgu odpowiedzialnych za kontrolę układu oddechowego i sercowo-naczyniowego.
Konopie charakteryzują się niskim do umiarkowanym potencjałem uzależniającym, a dawka śmiertelna jest znacznie wyższa niż dawka terapeutyczna.
Przechowywanie marihuany medycznej jest istotne, aby zachować jej świeżość, skuteczność i zapobiec dostępowi do niej przez osoby nieuprawnione. Oto kilka wskazówek dotyczących przechowywania marihuany medycznej:
THC, czyli tetrahydrokannabinol, jest substancją psychoaktywną obecną w marihuanie, która może negatywnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdu. Badania wykazują, że THC może zaburzać funkcje mózgu odpowiedzialne za koncentrację, czas reakcji, osąd sytuacji i przetwarzanie informacji. Może również powodować zawroty głowy, senność lub przeciwnie – pobudzenie i euforię.
W związku z tym, niezależnie od tego, czy marihuana została spożyta w celach rekreacyjnych czy medycznych, eksperci jednoznacznie podkreślają, że prowadzenie pojazdu po spożyciu marihuany jest zabronione. Istnieje tzw. „zerowa tolerancja” wobec narkotyków w polskim prawie, co oznacza, żeobecność THC we krwi kierującego pojazdem jest karalna, bez względu na cel spożywania marihuany.
Ważne jest zrozumienie, że wpływ THC na zdolność prowadzenia pojazdu może być niebezpieczny dla kierowcy, pasażerów i innych użytkowników dróg. Dlatego zawsze należy przestrzegać przepisów prawa dotyczących prowadzenia pojazdów oraz zdrowego rozsądku, i nie prowadzić pojazdów po spożyciu marihuany medycznej. Bezpieczeństwo wszystkich uczestników ruchu drogowego jest priorytetem. Przepisy prawne w Polsce nie określają „dozwolonej” ilości THC we krwi, która pozwalałaby na legalne prowadzenie pojazdu. Oznacza to, że jakakolwiek obecność THC w krwi podlega karze.
Badania mogą wykazać obecność THC i jego metabolitów w organizmie. Ważne jest, aby zrozumieć, że badane jest nie tylko stężenie samej substancji, ale także jej metabolitów. Ślady marihuany mogą być wykrywane we krwi przez bardzo długi czas, nawet do 90 dni. Co ciekawe, im dłużej i częściej stosuje się marihuanę medyczną, tym dłużej jej ślady (szczególnie nieaktywne metabolity) będą widoczne w organizmie i wykrywalne w badaniach – nawet do kilku miesięcy po ostatnim użyciu.
Obecność substancji odurzających jest również sprawdzana za pomocą tzw. narkotestów. College of Family Physicians of Canada zaleca w przypadku stosowania konopi ze wskazań medycznych, wstrzymać się od prowadzenia pojazdów mechanicznych przez:
1. Przeciwbólowe, kojące
Badania kliniczne potwierdzają, że medyczna marihuana jest szczególnie pomocna w leczeniu:
2. Przeciwzapalne
3. Przeciwwymiotne
4. Relaksacyjne, uspokajające
5. Przeciwnowotworowe
6. Przeciwdepresyjne
7. Poprawiające jakość snu, regulujące sen
8. Przeciwlękowe